با نگاهی به فلسفه و ماهیت شکل گیری رسانه های گروهی در جوامع مختلف، بی تردید جنبه اطلاع رسانی و نیز پل ارتباطی بودن بین سیستم ها ودستگاههای حکومتی و بخش خصوصی وجه قالب بوده است . در حقیقت این نقش و جایگاه، انتظار مخاطب از رسانه های گروهی بوده و هست و سایر کارکردهای رسانه ها از جمله آموزش و سرگرمی بعنوان بخش جنبی محتوا در نظر گرفته می شد.
انسان امروزي نمي تواند در برابر حوادث، اتفاقات و رخداد هاي جهاني بي تفاوت باشد چرا که مي داند هر رويدادي حتي در دورترين مناطق جهان نسبت به موقعيت مكاني اش مي تواند بطور غير مستقيم و يا مستقيم در زندگي او تاثير گذار باشد . به اين ترتيب انسان امروزي براي ادامه زندگي و موفقيت، نيازمند كسب اطلاعات از جهان پیرامون خود است .
در این فرایند ارتباطی سنتی مهمترین منابع جمع آوری اطلاعات از طریق ارتباط رسانه ها با روابط عمومی دستگاهها و تجزیه و تحلیل داده ها به منظور پاسخگویی به مخاطبان و افکار عمومی بوده . در حقیقت یک ارتباط دو سویه و تعاملی میان رسانه و روابط عمومی برقرار بوده تا به انتظارات افکار عمومی پاسخ داده شود و به طبع، جامعه نیز با علم بر صداقت و صراحت و صحت مطالب بیان شده در رسانه های گروهی رسمی ، افکار، اندیشه ها، رفتار و کنش ها و واکنش های خود را نسبت به همه امور اجتماعی ، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... شکل می بخشید . درحقیقت رسانه های گروهی اعم از دیداری ، شنیداری و نوشتاری برای بخش اعظم جامعه حجت تلقی می شدند .
اما در سالهای اخیر با ورود ابزارهای نوین و توسعه تکنولوژی های ارتباطی، نسل پیشین رسانه های گروهی و به عبارتی ( سنتی ) کارکرد خبری و اطلاع رسانی خود را از دست داده اند . امروزه مخاطب منتظر انتشار اخبار از منابع و ابزارهای ارتباطی قدیمی از جمله رادیو، تلویزیون و مطبوعات نمی نشیند چون هر آنچه می خواهد در سریعترین و کوتاه ترین زمان از طریق رسانه های مجازی و ابزارهای در اختیار از جمله تلفن همراه و یا رایانه دریافت می کنند . فارغ از صحت و سقم انبوه اخبار و اطلاعاتی که روزانه از طریق فضای مجازی منتشر می شود و افکار عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد . باید پذیرفت که رسانه های سنتی باید به فکر یک نوآوری و تغییر کارکرد ارتباطی خود باشند . از سوی دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم ، رسانه های جمعی سنتی دیگر بعنوان پل ارتباط جامعه و دستگاهها و حتی حکومت تلقی نمی شوند . چون رهبریت افکار عمومی در اختیارکاربران و تولید کنندگان محتوای در فضاهای مجازی قرار گرفته است .
آقایان وستلي و مك لين دو محقق و نظریه پرداز ارتباطات به این نتیجه رسیدند که "درست که تولید کنندگان محتوا ناگزير به دروازه باني هستند اما مخاطبان هم دروازه بان و گزينشگر هستند و دست به انتخاب مي زند". براساس این نظریه هم رسانه و هم مخاطب در انتخاب و برجسته سازی سوژه فعال هستند . اگر بین انتخاب سوژه رسانه و انتخاب سوژه مخاطب فاصله زیاد باشد ، مخاطبان از طریق ارتباطات میان فردی یا رجوع به رسانه های دیگر دست به انتخاب مي زنند و به موضوعات مورد نیاز خود می رسند. .بنابراين زماني كه ما با اين ديد و نگاه به رسانه بنگريم انتخاب نوع سوژه و نوع پرداخت به آن عوض مي شود.
برخی رسانه ها و تولید کنندگان محتوای پیام که همچنان پایبند "نظریه تزریقی " پیام هستند، از کنار بسياري از سوژه هاي مورد نظر مردم رد مي شوند و يا در قالب هاي که خود دوست دارند موضوعات را پردازش و انتشار می دهند . این گروه بدون درک شرایط کنونی ارتباطات اجتماعی، هنوز در دهه های اولیه ظهور و بروز رسانه های جمعی بسر می برند و تصور می کنند پیامهای آنها برای تمامی جامعه و بدون کم و کاست باید پذیرفته شود ...